Празни Раце

Веќе знаете дека најважната книга на земјата за мене е Библијата. Читам од Библијата повеќе од 20 години секој ден - една интересна книга најмногу може да се прочита можеби до 3 пати, а како можам толку пати да ја читам Библијата без да ме стане досадна? Никогаш не ми здосади да го читам Писмото затоа што е Божји ЖИВ збор. Не е само храна за душата туку еден начин на кој Бог зборува со Неговите следбеници. Затоа во читањето Бог ми свртува внимание на некој стих или фраза понекогаш и мислам на тоа подолгу време. Тоа ми се случи неодамна кога читав во Стариот Завет во книгата Излез за Законот даден на Евреите. Тогаш требаше Евреите да слават седум празници секоја година и во Излез 23 читаме за правилата за три од тие празници. До ден денес Евреите ги слават празниците без да знаат дека Исус Месијата го исполни Законот и добиевме Нов Завет (видете во Евреите 9). Но сепак читав една реченица околу Празникот на бесквасен леб што ми се заглави во мислите: Нека никој не истапува пред Мене со празни раце! (Излез 23:15).

Буквално не смеаа Евреите да истапуваат пред Господ со празни раце за времето на празникот. Требаше жртви да Му принесуваат на Господ (Левит 23:8). Почнав да размислувам на кој начин можам јас да истапувам пред Него со празни раце? Една работа да биде многу јасна, не можеме да го заработуваме нашето спасение преку "жртви". Тоа би Му била голема навреда на Бог ако мислиме дека можеме да се спасиме преку нашите добри дела! Спасението е многу скапо платено! Господ Исус направи сѐ за нас да нѐ спаси. Се предаде за нас како жртва за нашите гревови на крстот и ако го прифатиме спасението кое ни е понудено преку вера, имаме вечен живот (видете Јован 3:16, 36). Нема потреба да Му принесуваме жртви на Бог затоа што како што Павле пишува: Бог го измири светот со Себе во Христа, не засметувајќи им ги нивните престапи и вложувајќи го во нас словото на измирувањето. (2 Коринтјаните 5:19). Не можеме да додадаме ништо на тоа завршено дело. Ефесјаните 2:8-9 вели: Зашто по благодат сте спасени, преку верата, и тоа не е од вас самите - тоа е Божји дар! Не од делата, за да не се фали некој. Но ако веќе сме го прифателе спасението преку покајание и вера во спасителната жртва на Господ Исус, го имаме долгот на благодарност пред Него. Никогаш не можеме да го платиме тој долг! Благодарноста за Неговата жртва и преголема љубов треба да нѐ мотивира да Му служиме на Господ. Не ги заслужавме Неговата благодат и милост што се излеани врз нас како океан!

Што можам да носам во моите раце за да не бидат празни пред Господ? Сакам да спомнам три точки, но сигурно има и други.

1. Прво веќе спомнав БЛАГОДАРНОСТ! Од благодарност ќе Го славиме со песни и ќе се радуваме во Неговото Слово:

И така, преку Него да Му принесуваме постојано на Бога пофална жртва, односно: плод на усните, кои го исповедуваат Неговот име. Евреите 13:15

Кога доаѓаме во недела во црквата (собирање на верници) дали одиме пасивно како посетители на театар или одиме активно да Го славиме Господ од сѐ срце? Колку ќе Го славиме ќе зависи од тоа колку време поминавме со Него претходната седмица.

2. Второ нашите раце треба да бидат полни со ДОБРИ ДЕЛА. Библијата зборува за добри дела:

Имено, Негово дело сме, создадени во Исуса Христа, за добри дела, кои Бог ги подготви однапред, за да живееме во нив. Ефесјаните 2:10

Павле Му пишува на Тит: ...Исус Христос, Кој се даде Самиот Себе место нас, за да нѐ избави од секакво беззаконие и да очисти за Себе сопствен народ, кој Му припаѓа, кој ревнува за добрите дела! Тит 2:14

Живееме во една земја каде што има многу луѓе со потреба. Господ ми зборува сега да ревнувам за добрите дела. Се срамам дека не ревнувам секогаш, но треба да ги гледаме потребите на другите и им служиме со понизност и љубов. Тоа може да биде давање на нашето време, внимание, утеха, пари, совет, молитви и многу други работи. Како што вели Словото:

А не заборавајте ги: добротворството и делењето со другите, зашто со такви жртви Му се угодува на Бога! Евреите 13:16

3. Трето нашите раце треба да бидат полни со нашето СВЕДОЧЕЊЕ за прекрасните дела на Бог и да им кажиме вистината од Библијата на другите. Дали ќе бидат други луѓе на небо поради нашата грижа да им го објаснуваме евангелието? Имаме спасение, мир и прекрасен живот со Бог. Дали сакаме другите да го имаат тоа?  Да не заборавиме:

Праведниковиот плод е дрво на животот, а мудрец е, кој придобива души. Пословици 11:30

Мојата молитва денес е да не истапувам никогаш пред Господ со празни раце, туку да бидат полни со жртвите кои Тој ги бара од нас. Кога ќе се појавиме пред Христовиот суд на тој ден, дали ќе имаме празни раце? Да размислиме за тоа, најпрво јас!  Амин!